حرف هایی برای خدا
گفتم: خسته‌ام.
گفتی:
لاتقنطوا من رحمة الله
.:: از رحمت خدا نا امید نشید (زمر/53) ::.
گفتم: هیشکی
نمی‌دونه تو دلم چی می‌گذره.
گفتی: ان الله یحول بین المرء
و قلبه
.:: خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال/24) ::.
گفتم: غیر از
تو کسی رو ندارم.
گفتی: نحن اقرب الیه من حبل الورید
.:: ما از رگ
گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق/16) ::.
گفتم: ولی
انگار اصلا منو فراموش کردی!
گفتی: فاذکرونی اذکرکم
.:: منو یاد کنید تا یاد شما
باشم (بقره/152) ::.
گفتم: تا کی
باید صبر کرد؟
گفتی: و ما یدریک لعل الساعة تکون قریبا
.:: تو چه
می‌دونی! شاید موعدش نزدیک باشه (احزاب/63) ::.
گفتم: تو
بزرگی و نزدیکت برای منِ کوچیک خیلی دوره! تا اون موقع چیکار کنم؟
گفتی: واتبع ما یوحی
الیک واصبر حتی یحکم الل
.:: کارایی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا
خودش حکم کنه (یونس/109) ::.
گفتم: خیلی
خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچیک... یه اشاره کنی
تمومه!
گفتی: عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم
.:: شاید چیزی
که تو دوست داری، به صلاحت نباشه (بقره/216) ::.
گفتم: انا
عبدک الضعیف الذلیل... اصلا چطور دلت میاد؟
گفتی: ان الله بالناس لرئوف رحیم
.::
خدا نسبت به همه‌ی مردم - نسبت به همه - مهربونه (بقره/143)
::.
گفتم: دلم گرفته.
گفتی: بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا
.:: (مردم
به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن (یونس/58)
::.
گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله.
گفتی: ان الله یحب
المتوکلین
.:: خدا اونایی رو که توکل می‌کنن دوست داره (آل عمران/159)
::.
گفتم: خیلی چاکریم!
ولی این بار، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن! یادت باشه
که:
و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة
انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره
.:: بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون
عبادت می‌کنن. اگه خیری بهشون برسه، امن و آرامش پیدا می‌کنن و اگه بلایی سرشون
بیاد تا امتحان شن، رو گردون میشن. خودشون تو دنیا و آخرت ضرر می‌کنن (حج/11)
::.
گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم.
گفتی: فانی قریب
.:: من که نزدیکم
(بقره/186) ::.
گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم... کاش می‌شد بهت نزدیک
شم.
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من
القول بالغدو و الأصال
.:: هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و
تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205) ::.
گفتم: این هم
توفیق می‌خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
.:: دوست ندارید
خدا ببخشدتون؟! (نور/22) ::.
گفتم: معلومه
که دوست دارم منو ببخشی.
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
.:: پس از خدا
بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/90) ::.
گفتم: با این
همه گناه... آخه چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن
عباده
.:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟!
(توبه/104) ::.
گفتم: دیگه روی توبه ندارم.
گفتی: الله العزیز
العلیم غافر الذنب و قابل التوب
.:: (ولی) خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی
گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/2-3) ::.
گفتم: با این
همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
.::
خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/53) ::.
گفتم: یعنی
بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
.:: به جز خدا کیه
که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/135) ::.
گفتم:
نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق
می‌شم! ... توبه می‌کنم: یا غافر الذنب، اغفر ذنوبی جمیعا
گفتی: ان الله یحب
التوابین و یحب المتطهرین
.:: خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم اونایی که پاک
هستند رو دوست داره (بقره/222)
ناخواسته
گفتم: الهی و ربی من لی غیرک
گفتی: الیس الله بکاف عبده
.:: خدا برای بنده‌اش
کافی نیست؟ (زمر/36)
گفتم: در
برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی: یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا
کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی
النور و کان بالمؤمنین رحیما
.:: ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و
شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا
شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن. خدا نسبت به مؤمنین مهربونه
(احزاب/42-43)
با تشکر از دوست خوبمون «ن.دهواری»
